ارزیابی عملکرد کمی و کیفی علوفه درکشت مخلوط نخود سیاه و جو

نویسندگان

چکیده

به‌منظور بررسی تأثیر نسبت های اختلاط جو (Hordeum vulgare) و نخودسیاه (Cicer arietinum L.) در تولید علوفه سبز تحت شرایط دیم، یک آزمایش مزرعه ای در مزرعه تحقیقاتی پردیس کشاورزی دانشگاه تهران (واقع در کرج) در سال زراعی 83-1382 انجام شد. برای این منظور از طرح آماری بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار و 11 تیمار استفاده شد. تیمارهای آزمایش از ترکیب فاکتوریل تراکم های نخود (100%، 75% و 50% کشت خالص) و جو (100%، 75% و 50% کشت خالص) حاصل شدند. علاوه بر این دو تیمار کشت خالص نخود و جو نیز به عنوان شاهد کشت گردید. در این آزمایش بذر جو رقم والفجر و نخود اکوتیپ 4322 به طور همزمان با رعایت نسبت‌های اختلاط مورد نظر کشت شدند. پس از برداشت علوفه سبز، عملکرد کمی و کیفی علوفه جو و نخود در کشت خالص و مخلوط مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که عملکرد علوفه نخود و جو تحت تأثیر تیمار نسبت اختلاط قرار گرفت (P<0.01). از نظر عملکرد علوفه نخود، بین تیمارهایی که تراکم نخود در آنها 100% بود و هچنین از نظر عملکرد علوفه جو بین تیمارهایی که دارای تراکم 100% جو بودند تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. در میان تیمارهای مخلوط نسبت اختلاط جو 100%- نخود100% با تولید 2981 کیلوگرم در هکتار بیشترین ماده خشک علوفه را به خود اختصاص داد. بررسی کیفیت علوفه نشان داد کلیه صفات کیفی به غیر از کربوهیدرات های محلول تحت تأثیر تیمار نسبت اختلاط در کشت مخلوط قرار گرفته و معنی‌دار شدند. اگرچه بیشترین عملکرد پروتئین( 5/358 کیلوگرم در هکتار) از تیمار 50% جو50% نخود بدست آمد ولی با تیمار جو 100%- نخود100% که 4/318 کیلوگرم در هکتار پروتئین تولید نمود در یک گروه آماری قرار داشت. از طرفی با افزایش نخود به سیستم کشت جو، همواره درصد خاکستر (مواد معدنی موجود در علوفه) و فیبر خام بهبود یافت.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Evaluation of Forage Yield and Quality in Chickpea/Barley Intercropping

نویسندگان [English]

  • F. DARYAEI
  • M. R. CHAICHI
  • M. AGHAALIKHANI
چکیده [English]

To study the mixing rates effects of barley (Hordeum vulgare L.) and chickpea (desi type) (Cicer ariethinum L.) on forage production under dryland conditions, a field experiment was conducted at Agricultural Research Station of University of Tehran (Karaj campus) during the 2003 – 2004 growing season. The 11 Treatments of this experiment were statistically compared based on a Randomized Complete Block Design of three replications. Experimental treatments were arranged as a factorial of sowing density levels of chickpea (100%, 75% and 50% of pure stand) and barley (100%, 75% and 50% of pure stand). Also two additional treatments of chickpea and barley sole cropping were established as control. Barley grain (Valfajr cultivar) and chickpea (4322 ecotype) were simoultaniously planted on 20th December, green forage being harvested on 10th May (next year). No manure or irrigation was applied in this experiment (dryland system adopted). Forage was harvested taking into account chickpea phenology (early flowering stage). Barley was the dominant plant in all the mixed treatments. Results showed that forage yield of chickpea and barley was significantly affected by mixing rate (P<0.01). There was no significant difference among treatments including 100% chickpea for chickpea yield. A similar pattern was observed for barley grain yield. The highest forage yield of 2981 Kg/ha was obtained for chickpea100+barley100 intercrop treatment. Forage quality investigation showed that all qualitative traits except Water Soluble Carbohydrates (WSC), were affected by mixing rate. Although the highest protein yield (358.5 Kg/ha) was earned from Chickpea50+Barley50 treatment, there was no significant difference observed with Chickpea100+Barley100 treatment (318.4 Kg/ha). Meanwhile, introducing chickpea into barley cropping system augmented forage ash as well as crude fiber.

کلیدواژه‌ها [English]

  • A
  • Barley
  • Chickpea
  • Forage Yield and Forage Quality
  • intercropping