Document Type : Research Paper
Authors
1 Department of Agronomy and Plant Breeding Sciences, College of Aburaihan, University of Tehran. Pakdasht. Tehran. Iran.
2 Department of Agronomy and Plant Breeding Sciences, College of Aburaihan , University of Tehran. Pakdasht. Tehran. Iran.
3 Department of Agronomy and Plant Breeding Sciences, College of Aburaihan, University of Tehran.Pakdasht. Tehran. Iran.
4 Iran Polymer and Petrochemical Institute. Tehran, Iran
5 Department of Agronomy and Plant Breeding Sciences, College of Aburaihan, University of Tehran.Pakdasht. Tehran, Iran.
Abstract
Keywords
مقدمه
نیتروژن از عناصر پر مصرف لازم برای رشد و نمو گیاهان زراعی است زیرا محصولات زراعی جهت فعالیتهای فتوسنتزی خود که نقش مهمی در عملکرد دارند، به نیتروژن نیازمندند (Hawkesford, 2014). دسترسی گیاه به آب و عناصر غذایی بهخصوص نیتروژن، بر تقسیم و بزرگ شدن سلولها مؤثر است (Hamzei & Babaei, 2017). کمبود نیتروژن از طریق کاهش سرعت فتوسنتز و گسترش سطح برگ، سبب کاهش ظرفیت فتوسنتزی گیاه میشود (Lin et al., 2016).
کاربرد اوره متداول در خاک، خطر آبشویی نیتروژن، انتشار آمونیاک، زیانهای اقتصادی و آلودگیهای زیستمحیطی را افزایش میدهد (Yang et al., 2017). مصرف بیش از حد کود نیتروژندار، به محیط زیست خسارت میزند و مصرف کمتر از حد مورد نیاز نیز کاهش عملکرد را در پی دارد؛ بنابراین محققین بر مصرف متعادل کود نیتروژن تأکید دارند (Fanoodi et al., 2017). در نتیجه، جهت استفاده بهینهتر از کودهای نیتروژن، باید تمهیدی اندیشیده شود که از جمله این راهکارها میتوان به کاربرد کودهای نیتروژن کندرها را توجه کرد.
آزاد شدن عناصر غذایی از کودهای کندرها در طول فصل رشد، با سرعت آهستهتری انجام میپذیرد و در این صورت گیاهان قادرند که عناصر غذایی بیشتری را جذب نمایند و اتلاف این عناصر از طریق آبشویی کمتر خواهد بود (Hou et al., 2015). گزارش شده است که پلیمرهای سوپر جاذب برای کنترل تهویه خاک و نگهداری مواد غذایی در خاک در حیطه کشاورزی، مثمر ثمر میباشند (Xiao et al., 2016). کاربرد اوره با رهایش تدریجی، گزینهای مناسب جهت کاهش اتلاف نیتروژن است و این کودها میتوانند از طریق افزودن برخی ترکیبات به اوره و یا از روش پلیمریزاسیون اوره، اتلاف اوره را کاهش دهند (Yang et al., 2017).
تنش خشکی مهمترین عامل محیطی محدودکننده رشد و نمو گیاهان است و کاهش رشد در اثر تنش خشکی، به مراتب بیشتر از سایر تنشهای محیطی میباشد (Akbari et al., 2019). تنش خشکی بر ویژگیهای مورفولوژیکی همانند ویژگیهای برگ و زیستتوده گیاهی و فیزیولوژیکی نظیر فتوسنتز، مقدار کلروفیل، فعالیت فتوسیستم دو و در نهایت بر عملکرد گیاه اثرگذار است و با وقوع تنش خشکی، گیاه با کاهش یا توقف رشد به آن واکنش نشان میدهد (Pandey & Shukla, 2015).
نیتروژن در مقادیر مطلوب و بهینه، نقش مهمی در مقابله با تنش خشکی ایفاء میکند. در شرایط تنش خشکی، به سبب کاهش توانایی گیاه در دریافت مقادیر مطلوب نیتروژن از خاک به دلیل اختلال در متابولیسمهای فیزیولوژیکی و بروز مشکل در انتقال مطلوب این عنصر در گیاه در نتیجه اختلالات روزنهای (Waraich et al., 2011; Xiong et al., 2018)، فراهمی مقادیر مطلوب و کافی این عنصر از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است.
جو با نام علمی Hordeum vurgare L. گیاهی دیپلوئید (2n=14) و از مهمترین غلات است و از نظر تولید جهانی در رتبه چهارم قرار دارد (Agegnehu et al., 2016). در سال زراعی 96-1395 تولید جو حدود 14/15 درصد از تولید غلات و برابر با 2974039 تن بود که پس از گندم و شلتوک، بیشترین محصول غله را به خود اختصاص داد (Ahmadi et al., 2018). هدف کاربردی محصول جو، در میزان مصرف نیتروژن، تعیینکننده میباشد و در اهداف تغذیهای و علوفهای میزان کاربرد کود نیتروژن، بیشتر از اهداف کاربردی آن در صنایع مالتسازی است (Agegnehu et al., 2016). جو بهطور نسبی به کمبود آب مقاوم است، اما در مراحل میانی و انتهایی دوره رشد خود، به کمبود آب حساس میباشد (Dugdale et al., 2012).
فلئورسانس کلروفیل، یک شاخص فیزیولوژیک معتبر جهت مشخص نمودن تغییرات القاء شده در دستگاه فتوسنتزی است و بدون تخریب بافت گیاهی، عملیات ارزیابی این شاخص در کمترین زمان صورت میپذیرد (Thwe & Kasemsap, 2014). ثابت شده است که کاربرد مقادیر مختلف نیتروژن بر مؤلفههای فلئورسانس کلروفیل اثر گذار بوده است (Lin et al., 2013). در گیاهان، قابلیت دسترسی به نیتروژن، سبب عملکرد مطلوبتر فتوسنتزی برگ میشود (Saud et al., 2017) و کمبود نیتروژن میتواند حداکثر عملکرد کوانتومی اولیه فتوسیستم دو (Fv/Fm) را کاهش دهد و اثرات مخربی بر فتوسیستم دو داشته باشد (Ghasemi et al., 2017). افزایش Fv/Fm در اثر کاربرد کود اوره کندرهای دارای پوشش پلیمری در مقایسه با تیمار اوره متداول، گزارش شده است (Yang et al., 2016).
از اثرات تنش خشکی بر فتوسنتز، کاهش کارائی فتوسنتز از طریق افزایش فلئورسانس کلروفیل است و بهمنظور تعیین وضعیت فیزیولوژی گیاه و میزان خسارت وارده به دستگاه فتوسنتزی، از سنجش فلئورسانس کلروفیل استفاده میشود (Baghbani-Arani et al., 2019). بررسی فلئورسانس کلروفیل a با استفاده از پروتکل OJIP [1]، یکی از روشهای مفید در مطالعه اثرات تنشهای محیطی و غیرزنده بر فتوسنتز میباشد و از راهکارهای مؤثر برای بررسی عملکرد فتوسیستم دو و تغییرات پارامترهای فلئورسانسی در شرایط محیطی گوناگون است (Kalaji et al., 2012; Bayat et al., 2018; Seifi Kalhor et al., 2018; Bayat et al., 2020). در زنجیره انتقال الکترون، فتوسیستم دو نسبت به تنشهای محیطی از فتوسیستم یک حساستر است و یکی از دلایل این حساسیت بیشتر، وجود کمپلکس تجزیه کننده آب در این فتوسیستم است (Yousufinia & Ghasemian, 2016).
با توجه به اهمیت مصرف کود نیتروژن در فرایندهای فتوسنتزی و رشدی گیاه زراعی جو و ضرورت بهبود دسترسی به این عنصر کلیدی در شرایط تنش خشکی، این پژوهش با هدف بررسی اثرات سامانه جدید هیدروژل – اوره کندرها بر پارامترهای فلئورسانس کلروفیل و خصوصیات مورفولوژیکی گیاه جو، انجام شد.
این پژوهش در سال زراعی 97-1396 در گلخانه پژوهشی پردیس ابوریحان دانشگاه تهران انجام گرفت. نتایج تجزیه فیزیکی و شیمیایی خاک مورد استفاده (عمق صفر-30 سانتیمتر) در جدول 1 آمده است.
آزمایش بهصورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار انجام پذیرفت و برای هر تیمار در هر تکرار، پنج گلدان قرار داده شد. ترکیب سطوح فاکتوریل بهصورت عامل کودی حاوی نیتروژن از منبع اوره در پنج سطح معادل عدم کاربرد کود نیتروژن، معادل 125 و 65 کیلوگرم در هکتار نیتروژن به تنهایی (فاقد سامانه هیدروژلی کندرها) و معادل 125 و 65 کیلوگرم در هکتار نیتروژن در قالب سامانه هیدروژلی کندرها و عامل تنش خشکی در سه سطح 30، 50 و 70 (آبیاری مطلوب، شاهد) درصد رطوبت ظرفیت زراعی بود. برای کاشت از بذرهای جو رقم جدید گوهران (متحمل به خشکی آخر فصل) (Nikkhah et al., 2018)، تهیه شده از موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج، استفاده شد. در اواسط آبان ماه، در هر گلدان (ارتفاع گلدان 25 و قطر گلدان 20)، 11 بذر کشت شد و پس از تنک کردن، نهایتاً نه گیاهچه باقی ماند. تیمارهای تنش خشکی پس از رسیدن رطوبت خاک به سطوح مورد نظر، آبیاری شدند و آبیاری تیمارها هر بار تا حد شاهد انجام میگرفت. تنش خشکی در اواسط مرحله طویل شدن ساقه اعمال شد و تا آخرین مرحله آبیاری که چند روز پیش از برداشت بود، ادامه یافت. تعیین میزان رطوبت خاک بر اساس تعیین میزان پتانسیل آب خاک صورت پذیرفت (Saxton et al., 1986; Saxton & Rawls, 2006). در این روش، میزان رطوبت لازم خاک برای رسیدن به سطوح مورد نظر بر اساس بافت خاک، قابل تعیین است.
دو سوم از مقادیر تیمارهای کودی، در زمان کاشت و مقدار باقیمانده بهصورت سرک در اواسط مرحله طویل شدن ساقه، کمی قبل از اعمال تنش، استفاده شد. سامانه کودی کندرها از طریق بارگذاری اوره در ترکیب هیدروژلی کندرها و با بهرهگیری از ترکیبات پلیمری، در پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران و آزمایشگاه مرکزی پردیس ابوریحان دانشگاه تهران تولید شد. این ترکیبات شامل پلیآکریل آمید، پلیاتیلن گلیکول دیآکریلات (PEGDA) و آغازگر واکنش آمونیوم پرسولفات (APS) بود که جهت اصلاح سطح مورد استفاده قرار گرفتند. در اواخر پنجهزنی در دو روز مجزا، کود فسفات پتاس معادل یک و نیم لیتر در هزار لیتر آب و کود ترکیبی عناصر میکرو معادل یک لیتر در هزار لیتر آب، همراه با آب آبیاری به تمامی گلدانها به مقدار یکسان داده شد. متوسط دمای گلخانه 13-25 درجهسانتیگراد (شب/روز)، رطوبت نسبی بین 40-45 درصد و شدت تشعشع فعال فتوسنتزی حدود 500 میکرومول بر مترمربع بر ثانیه بود.
جدول1- ویژگیهای فیزیکی و شیمیایی خاک مورد استفاده
Table 1. Physicochemical characteristics of the experimental soil
Ec (ds/m) |
pH |
Nitrogen (%) |
Soil Texture |
Clay (%) |
Silt (%) |
Sand (%) |
P (mg/kg) |
K (mg/kg) |
Soil properties |
1.66 |
7.92 |
0.04 |
Sandy loam |
12 |
32 |
56 |
13.2 |
286.6 |
|
جهت اندازهگیری قطر ساقه در مرحله خمیری شدن دانه، از کولیس استفاده شد و طول ریشک پس از برداشت توسط خطکش اندازهگیری شد. در مرحله شیری شدن دانه، سطح برگ پرچم توسط دستگاه سطح برگ سنج مدل Delta-T ساخت انگلستان و وزن خشک برگ پرچم با استفاده از ترازویی با دقت 0001/0 گرم اندازهگیری شد. جهت اندازهگیری شاخص کلروفیل SPAD، در اواخر مرحله طویل شدن ساقه از دستگاه کلروفیلمتر دستی (SPAD-502, Konica Minolta, Japan) استفاده شد و اندازهگیری پارامترهای فلئورسانس کلروفیل در مرحله گلدهی صورت گرفت. جهت اندازهگیری ظرفیت فتوسنتزی و سلامت سیستم زنجیره انتقال الکترون آن، از پروتکل پلیفازیک فلئورسانس کلروفیل a (OJIP) و از دستگاه فلورپن FP 100-MAX (Photon System Instruments, Drasov, Czech Republic) استفاده شد. از دستورالعمل OJIP جهت مطالعه خصوصیات بیوفیزیکی مرتبط با فتوسیستم دو استفاده شد (Bayat et al., 2018). اندازهگیری از برگ دوم از بالا برای هر تیمار و بهصورت غیرتخریبی انجام شد و اندازهگیری پس از سازگارسازی گیاهان به تاریکی به مدت حداقل 20 دقیقه صورت گرفت. سنجش فلئورسانس زودگذر توسط یک پالس نوری اشباع که با شدت 3000 میکرومول فوتون بر متر مربع بر ثانیه القاء شد، صورت پذیرفت. شاخصهای اولیه و شاخصهای بیوفیزیکی حاصل از القای زودگذر فلئورسانس کلروفیل a در جدول 2 آمده است.
دادهها توسط نرمافزار SAS (نسخه 9.1) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. جهت مقایسات میانگین، از آزمون حداقل اختلاف معنیدار (LSD) در سطح پنج درصد استفاده شد و در صورت معنیدار بودن اثر متقابل، برشدهی انجام شد و مقایسه میانگینها توسط دستور lsmeans صورت پذیرفت.
فلئورسانس کلروفیل بهعنوان ابزاری برای مطالعه فیزیولوژی گیاه، با اثر بر روی غشاء تیلاکوئید برگ است که میتواند توسط القای سریع فلئورسانس کلروفیل a با استفاده از پروتکل OJIP بررسی شود (Bayat et al., 2020). نتایج نشان داد که عامل کودی بر فلئورسانس ماکزیمم (Fm) و فلئورسانس متغیر (Fv) در سطح پنج درصد اثر معنیداری داشت (جدول 3). اثر متقابل کود و تنش خشکی بر فلئورسانس حداقل (Fo)، فلئورسانس متغیر نسبی در مرحله I (Vi)، کارائی کمپکس تجزیه آب در سمت دهنده الکترون در فتوسیستم دو (Fv/Fo) و شاخص کارائی بر پایه جذب (PIABS) معنیدار بود (جدول 3). Fm و Fv در تیمارهای بیشترین و کمترین مقدار نیتروژن در قالب سامانه هیدروژلی و بیشترین مقدار نیتروژن فاقد سامانه، بیشترین مقدار را داشتند و بین این سطوح تفاوت معنیداری وجود نداشت، اما مقدار کمتر نیتروژن فاقد سامانه و تیمار عدم کاربرد کود نیتروژن، سبب کاهش مقادیر Fm و Fv شد (جدول 4). افزایش نیتروژن سبب افزایش Fm در جو بهاره شده است (Movludi et al., 2013). با افزایش نیتروژن در مقایسه با کمترین مقدار کود، Fm و Fv در یولاف بدون پوسته، بهطور معنیداری افزایش یافتند (Lin et al., 2013). کاهش در Fm و Fv در اثر کاهش دسترسی به نیتروژن میتواند به علت تقلیل محتوی کلروفیل باشد (De Melo et al., 2017).
جدول 2- مؤلفهها، معادلات و توصیف آنها با استفاده از نتایج القای زودگذر فلئورسانس کلروفیل a
Table 2. Parameters, formula and their descriptions using data extracted from chl a fluorescence (OJIP)
Description |
Fluorescence parameter |
Fluorescence intensities at 50 μs, considered as the minimum fluorescence |
Fo |
Fluorescence intensities at the J-step (2 ms) and at the I-step (60 ms) |
Fj و Fi |
Maximum fluorescence |
Fm |
Variable fluorescence |
Fv = Fm – Fo |
Relative variable fluorescence at the J-step (2 ms) |
Vj = (Fj – Fo)/(Fm – Fo) |
Relative variable fluorescence at the I-step (60 ms) |
Vi = (Fi – Fo)/(Fm – Fo) |
Approximated initial slope of the fluorescence transient |
Mo = TRo/RC – ETo/ RC |
Maximum quantum efficiency of PSII photochemistry |
Fv / Fm |
Efficiency of the water-splitting complex on the donor side of PSII |
Fv / Fo |
Reaction center |
RC |
Maximum quantum yield of primary photochemistry |
ϕPo= 1 – (Fo/Fm) = Fv/Fm |
Probability that a trapped excitation moves an electron into the electron transport chain beyond QA– |
ψEo = ETo/TRo = 1 – Vj |
Absorption flux per RC |
ABS/RC = (Mo/Vj) /ϕPo |
Performance index (PI) on absorption basis |
PIABS = (RC/ABS)(ϕPo/(1 − ϕPo)) (ψEo/(1 − ψEo)) |
(Jiang et al., 2008; Kalaji et al., 2012; Bartak et al., 2015; Bayat et al., 2018) |
جدول 3- تجزیه واریانس پارامترهای فلئورسانس کلروفیل جو، تحت اثر سطوح مختلف کود نیتروژن و سه سطح تنش خشکی
Table 3. Variance analysis of the effects of different N fertilizers on chlorophyll fluorescence parameters of barley under three levels of drought stress.
mean of squares |
df |
S.O.V |
|||||||||
Fv/ Fm |
Fv/ Fo |
PIABS |
Vj |
Vi |
Fv |
Fm |
Fi |
Fj |
Fo |
||
0.000126* |
0.098* |
0.160** |
0.0029** |
0.00105** |
36705359* |
46703380.1* |
53945007.3* |
14558994.5* |
880290.7 ns |
2 |
Replication |
0.000047ns |
0.037ns |
0.020ns |
0.00014ns |
0.000186ns |
22565623.6* |
30903519.9* |
29709226.1ns |
6879488.9ns |
810408.4ns |
4 |
Fertilizer (N) |
0.000023ns |
0.015ns |
0.003ns |
0.00021ns |
0.000004ns |
1468731.8ns |
1488525.3ns |
1238309.1ns |
641981.7ns |
42441.8ns |
2 |
Drought stress (DS) |
0.000073ns |
0.061* |
0.063* |
0.00034ns |
0.000371* |
14618234.2ns |
22496064.5ns |
25350490.1ns |
9219204.8ns |
1174573.3* |
8 |
DS × N |
0.000034 |
0.026 |
0.020 |
0.00018 |
0.000143 |
7262993.5 |
10733067.5 |
11193342.3 |
4199534.1 |
494282.1 |
28 |
Error |
0.71 |
3.67 |
9.33 |
2.70 |
1.42 |
5.33 |
5.27 |
6.15 |
5.58 |
6.04 |
|
CV(%) |
**: معنیدار در سطح احتمال (P ≤ 0.01)، *: معنیدار در سطح احتمال (P ≤ 0.05)، ns= غیر معنیدار، SOV: منبع تغییر، CV: ضریب تغییرات
ns,*, and **: Non-significant and significant at P ≤ 0.05 and P ≤ 0.01, respectively. SOV: Source of the variation; CV: Coefficient of variation
در شرایط مطلوب رطوبتی، مقدار Fo در تیمارهای دارای کود نیتروژن نسبت به عدم کاربرد کود نیتروژن (3/10479) بیشتر بود و بیشترین مقدار (3/12159)، به تیمار سامانه کودی حاوی مقدار کمتر نیتروژن تعلق داشت که بهترتیب5/2، 6/2، 4/5 و 16 درصد بیشتر از تیمارهای بیشترین مقدار نیتروژن فاقد و دارای سامانه هیدروژلی، مقدار کمتر نیتروژن فاقد سامانه و تیمار عدم کاربرد کود نیتروژن بود. در سطح تنش 50 درصد ظرفیت زراعی، تفاوتی بین مقدار این ویژگی در تیمارهای کودی وجود نداشت، اما در اثر افزایش شدت تنشبیشترین (3/12430) و کمترین (10913) مقدار این ویژگی در 30 درصد ظرفیت زراعی، بهترتیب مربوط به تیمار بدون کود نیتروژن و بیشترین مقدار کود نیتروژن در قالب سامانه هیدروژلی کندرها بود (جدول 5).
جدول 4- اثر عامل کودی نیتروژن بر برخی پارامترهای فلئورسانس کلروفیل در جو.
Table 4. Effect of nitrogen fertilizer on some chlorophyll fluorescence parameters of barley.
N treatments |
Fm |
Fv |
N1 |
60608 ± 1500.470 b |
49218 ± 1177.610 b |
N2 |
63975 ± 1266.970 a |
52065 ± 1038.100 a |
N3 |
61735 ± 1310.810 ab |
50363 ± 1119.580 ab |
N4 |
60304 ± 1245.000 b |
48817 ± 1080.200 b |
N5 |
64260 ± 941.976 a |
52259 ± 790.214 a |
N1= فاقد کود نیتروژن، N2 = معادل 125 کیلوگرم در هکتار نیتروژن فاقد هیدروژل، N3 = معادل 125 کیلوگرم در هکتار نیتروژن دارای سامانه هیدروژلی کندرها، N4 = معادل 65 کیلوگرم در هکتار نیتروژن فاقد هیدروژل، N5 = معادل 65 کیلوگرم در هکتار نیتروژن دارای سامانه هیدروژلی کندرها. میانگینهای دارای حداقل یک حرف مشترک در هر ستون مطابق آزمون (LSD)، فاقد اختلاف معنیدار در سطح پنج درصد میباشند. مقادیر ارائه شده عبارتند از میانگینها ± خطای استاندارد.
Means with the same letters in the same column are not significantly different at 5% of probability level using LSD test. N1: no N fertilizer, N2 and N4: equivalent amount of 125 and 65 kg.ha-1 nitrogen in form of conventional urea without slow releas hydrogel complex, respectively; N3 and N5: equivalent amount of 125 and 65 kg.ha-1 nitrogen in form of slow-release hydrogel-urea complex, respectively. Values are means ± SE (standard error).
جدول 5- اثر متقابل عامل کودی و تنش خشکی بر پارامترهای فلئورسانس کلروفیل و طول ریشک جو.
Table 5. Interaction effect of nitrogen fertilizer and drought stress on chlorophyll fluorescence parameters and awn length of barley.
Drought stress |
N fertilizers |
Fo |
Vi |
Fv/ Fo |
PIABS |
Awn length (cm) |
70% FC |
N1 |
10479.3 ±439.785 b |
0.829 ±0.012 b |
4.618 ±0.021 a |
1.785 ±0.053 a |
11.933 ±0.335 a |
N2 |
11866.7 ±536.413 a |
0.847 ±0.008 ab |
4.295 ±0.104 b |
1.508 ±0.111 b |
10.850 ±0.265 bc |
|
N3 |
11856.0 ±217.611 a |
0.849 ±0.006 a |
4.325 ±0.091 b |
1.431 ±0.115 b |
10.600 ±0.104 c |
|
N4 |
11541.3 ±277.778 ab |
0.843 ±0.011 ab |
4.173 ±0.157 b |
1.388 ±0.112 b |
11.450 ±0.100 ab |
|
N5 |
12159.3 ±97.333 a |
0.856 ±0.003 a |
4.367 ±0.034 ab |
1.452 ±0.033 b |
10.567 ±0.164 c |
|
50% FC |
N1 |
11259.7 ±423.205 a |
0.838 ±0.001 a |
4.178 ±0.020 b |
1.362 ±0.023 b |
10.383 ±0.164 b |
N2 |
12245.7 ±319.170 a |
0.857 ±0.008 a |
4.455 ±0.020 a |
1.575 ±0.066 ab |
11.000 ±0.306 ab |
|
N3 |
11346.7 ±407.317 a |
0.845 ±0.004 a |
4.547 ±0.042 a |
1.662 ±0.059 a |
10.667 ±0.044 b |
|
N4 |
11780.0 ±606.540 a |
0.843 ±0.014 a |
4.312 ±0.168 ab |
1.443 ±0.168 ab |
10.717 ±0.291 b |
|
N5 |
11509.0 ±380.865 a |
0.846 ±0.007 a |
4.403 ±0.062 ab |
1.599 ±0.065 a |
11.433 ±0.344 a |
|
30% FC |
N1 |
12430.3 ±650.357 a |
0.865 ±0.013 a |
4.216 ±0.176 a |
1.435 ±0.157 a |
10.650 ±0.058 b |
N2 |
11617.3 ±568.288 ab |
0.847 ±0.007 ab |
4.377 ±0.117 a |
1.511 ±0.109 a |
10.583 ±0.464 b |
|
N3 |
10913.0 ±367.035 b |
0.835 ±0.010 b |
4.414 ±0.086 a |
1.623 ±0.057 a |
12.000 ±0.551 a |
|
N4 |
11140.3 ±234.511 b |
0.833 ±0.004 b |
4.272 ±0.043 a |
1.546 ±0.087 a |
10.067 ±0.033 b |
|
N5 |
12332.7 ±299.147 a |
0.847 ±0.002 ab |
4.302 ±0.133 a |
1.500 ±0.129 a |
10.750 ±0.176 b |
N1= فاقد کود نیتروژن، N2 = معادل 125 کیلوگرم در هکتار نیتروژن فاقد هیدروژل، N3 = معادل 125 کیلوگرم در هکتار نیتروژن دارای سامانه هیدروژلی کندرها، N4 = معادل 65 کیلوگرم در هکتار نیتروژن فاقد هیدروژل، N5 = معادل 65 کیلوگرم در هکتار نیتروژن دارای سامانه هیدروژلی کندرها. در هر ستون و هر سطح تنش خشکی، میانگینهایی که دارای حداقل یک حرف مشترک هستند، بر اساس برشدهی از دستور LSMEANS در سطح احتمال پنج درصد فاقد اختلاف معنیدار میباشند. مقادیر ارائه شده عبارتند از میانگینها ± خطای استاندارد.
Means with the same letters in the same column and water regimes are not significantly different at 5% of probability level using the slice option of the LSMEANS statement. N1: no N fertilizer, N2 and N4: equivalent amount of 125 and 65 kg.ha-1 nitrogen in form of conventional urea without slow releas hydrogel complex, respectively; N3 and N5: equivalent amount of 125 and 65 kg.ha-1 nitrogen in form of slow-release hydrogel-urea complex, respectively. Values are means ± SE (standard error).
گزارش شده است که در شرایط تنش، مصرف نیتروژن سبب کاهش در Fo شد (Sanayei et al., 2014). تغییرات Fo میتواند متأثر از ترکیب عوامل پیچیدهای باشد؛ مطالعات مختلف نشان دادهاند که Fo یکی از معیارهای تخمین تعداد رنگریزههای آنتن در مرکز واکنش دو میباشد. از طرفی، کمبود نیتروژن میتواند سبب کاهش رنگریزههای فتوسنتزی شود که این امر موجب افت Fo میشود و از طرف دیگر، کمبود نیتروژن، تشعشع بالا و شرایط تنشزا میتواند منجر به آسیب به مراکز واکنش دو شود که میتواند با افزایش Fo مرتبط باشد (Huang et al., 2004). آسیب به مراکز واکنش میتواند سبب شود تا انرژی نورانی دریافتی به جای طی مسیر انتقال الکترون و ایجاد انرژی احیایی، بهصورت فلئورسانس بازتابش شود. میتوان چنین نتیجه گرفت که عدم کاربرد کود نیتروژن در شرایط مطلوب رطوبتی، سبب کاهش رنگریزههای آنتن و کاهش Fo شده است، اما در تنش شدید، کمبود نیتروژن و وجود شرایط تنشزا سبب افزایش آسیب به مرکز واکنش دو و افزایش این مقدار شده است.
در تنش 30 درصد ظرفیت زراعی، بیشترین مقدار Vi (865/0)، به تیمار عدم کاربرد کود نیتروژن تعلق داشت (جدول5). گزارش شده است که کمبود نیتروژن در برگها سبب افزایش Vi شده است که این امر نشان میدهد که گیرندههای الکترون سمت فتوسیستم دو تحت شرایط کمبود نیتروژن، بیشتر در حالت احیاء قرار دارند (Lin et al., 2016). در تیمارهای دارای سامانه هیدروژلی در اثر اعمال و تشدید تنش خشکی، مقدار Vi افزایش نیافت، اما در بقیه تیمارهای کودی، در اثر اعمال و تشدید تنش، مقدار Vi افزایش نشان داد. گزارش شده است تنش خشکی بهطور معنیداری سبب افزایش مقدار Vi شده است که نشان دهنده انباشتگی گیرندههای کوئینون اولیه احیا شده (QA) و پلاستوکوئینون و یا عدم توانایی آنها در انتقال الکترونها به واکنشهای تاریکی میباشد که در مجموع سبب بازدارندگی نوری میشود (Franic et al., 2017). میتوان چنین نتیجه گرفت که کاربرد سامانه هیدروژلی بهخصوص تحت شرایط تنش، دستیابی به نیتروژن را فراهمتر نموده است و بهعلت حفظ شرایط رطوبتی مطلوبتر، اثرات تنش خشکی را نیز تقلیل داده است.
بیشترین مقدار Fv/Fo در 70 درصد ظرفیت زراعی به تیمار عدم کاربرد کود نیتروژن تعلق داشت. در تنش 50 درصد ظرفیت زراعی، تیمارهای کودی دارای نیتروژن، بیشترین مقادیر را دارا بودند، اما در تیمار عدم کاربرد نیتروژن، این مقدار بهطور معنیداری در مقایسه با مقادیر بیشتر کاربرد نیتروژن حاوی سامانه هیدروژلی و فاقد آن، کاهش یافت. در تنش 30 درصد ظرفیت زراعی، تفاوت معنیداری بین مقادیر این صفت در بین تیمارهای کودی نبود (جدول 5). بالاتر بودن مقدار این پارامتر در شرایط مطلوب رطوبتی، در تیمار عدم کاربرد نیتروژن را میتوان به کمتر بودن زیستتوده گیاه در این تیمار نسبت داد که در این صورت، بهعلت برگهای کمتر و رقابت کمتر برای دریافت نیتروژن، توانسته است شرایط نوری فتوسنتزی برگ را در حالت مناسبی حفظ نماید.
اما در شرایط تنش ملایم، حساسیت به کمبود نیتروژن بیشتر بود و تیمارهای دارای کود نیتروژن، بهخصوص تیمارهای حاوی مقادیر بیشتر این عنصر توانستند در این شرایط، مقادیر این پارامتر را بالاتر نگاه دارند. در تنش شدید، میتوان چنین احتمال داد که اثر تنش خشکی بر این پارامتر بیشتر از اثر تیمارهای کودی بوده است. گزارش شده است که کمبود نیتروژن سبب کاهش نسبت Fv/ Fo شد که این کاهش، نشاندهنده آسیب به دستگاه فتوسنتزی و کاهش کارائی تبدیل انرژی نوری و افزایش حساسیت به اشباع نوری در اثر کمبود نیتروژن میباشد (Zhao et al., 2017). (Fv/ Fo) کارائی کمپلکس آزاد کننده اکسیژن (OEC) در فتوسیستم دو (Kalaji et al., 2012) و یا به عبارت دیگر، کارائی کمپلکس تجزیه آب در سمت دهنده الکترون در فتوسیستم دو میباشد. کاهش Fv/ Fo نشان میدهد که کمپلکس آزاد کننده اکسیژن در فتوسیستم دو در اثر کمبود نیتروژن، به شدت تحت تأثیر قرار میگیرد و منجر به غیرفعال شدن این کمپلکس میشود. در اثر کمبود نیتروژن، ظرفیت سنتز پروتئینها کاهش مییابد و سنتز آنزیمهای اکسید کننده آب تحت تأثیر قرار میگیرد (Zhao et al., 2017). همچنین در بالای این کمپلکس، اسید آمینه تیروزین وجود دارد که در دریافت الکترون از این کمپلکس ایفای نقش میکند (Liang et al., 2019)؛ کمبود نیتروژن میتواند این اسید آمینه را تحت تأثیر قرار دهد.
در تیمار عدم کاربرد نیتروژن ودر رطوبت مطلوب 70 درصد ظرفیت زراعی، PIABS بهطور معنیداری بیشتر بود و در تیمارهای دیگر تفاوت معنیداری وجود نداشت (جدول 5). مشخص شده است که این پارامتر نسبت به پارامترهای متداول مانند Fv/ Fm، نسبت به اثرات محیطی حساستر میباشد (Brestic & Zivcak, 2013). PIABS یکی از شاخصهای مهم مورد بررسی میباشد که اولین مرحله آن، با جذب شار انرژی شروع میشود و تا احیای کوئینون ادامه دارد (Bayat et al., 2020) و به خوبی با ظرفیت فتوسنتزی که از طریق اسیمیلاسیون CO2 اندزهگیری میشود در ارتباط است (Zivcak et al., 2014). مقدار بیشتر این ویژگی در تیمار عدم کاربرد کود نیتروژن احتمالاً میتواند به علت کاهش زیستتوده در این تیمار باشد که بهعلت برگهای کمتر و رقابت کمتر برای دریافت نیتروژن، شرایط بیوفیزیکی فتوسنتزی برگ تا حدودی در حالت متعادل حفظ شده است. تیمارهای حاوی سامانه در تنش 50 درصد ظرفیت زراعی، دارای بیشترین مقدار PIABS بودند که با مقدار این ویژگی در تیمارهای نیتروژن فاقد سامانه تفاوت معنیداری نداشتند، اما این پارامتر در تیمار عدم کاربرد نیتروژن، بهطور معنیداری کاهش یافت (جدول 5). در تنش 50 درصد، کاربرد سامانه هیدروژلی، سبب فراهمسازی بهتر نیتروژن و رطوبت برای گیاه شد و در تیمار عدم کاربرد نیتروژن، فقدان این عنصر و درک تنش خشکی سبب کاهش معنیدار در PIABS شد. گزارش شده است که در تیمار عدم کاربرد نیتروژن، این ویژگی بهطور معنیداری کمتر بود که این امر به سبب محتوی کمتر نیتروژن و کلروفیل برگ بوده است و میتواند نشاندهنده کارائی فتوسنتزی کمتر باشد (Zivcak et al., 2014). نیتروژن در رشد، مقدار کلروفیل و ساخت آنزیمهای لازم در اسیمیلاسیون CO2 گیاه، نقش تعیین کنندهای دارد؛ بنابراین تأثیرپذیری و کاهش PIABS در اثر کمبود فراهمی نیتروژن قابل انتظار است (Stirbet et al., 2018). در تنش 30 درصد ظرفیت زراعی، تفاوت معنیداری در مقدار این پارامتر بین تیمارهای کودی وجود نداشت (جدول 5). میتوان احتمال داد که اثر شدت تنش در این سطح بر گیاه، بیشتر از شدت اثرگذاری تیمارهای کودی بوده است. همچنین اثرگذاری نیتروژن در تنش ملایم، بیشتر از تنش شدید بود که این امر میتواند به کاهش شدیدتر ظرفیت انتقال الکترونها در طی تنش شدید نسبت داده شود.
اثر کود و تنش بر حداکثر کارائی کوانتومی فتوشیمیایی فتوسیستم دو (Fv/Fm) معنیدار نبود (جدول 3). مقدار Fv/Fm، نشاندهنده ظرفیت انتقال الکترون فتوسیستم دو و کارائی کوانتومی فتوسیستم دو در تبدیل نور جذب شده به انرژی شیمیایی میباشد و عدم ایجاد تغییرات معنیدار در این ویژگی تحت اثر تنش و کود، نشان دهنده این امر است که این دو عامل، اثر معنیداری بر کارایی فتوسنتزی در فتوسیستم دو در برگ دوم نداشتهاند. در اثر کمبود نیتروژن در جوانترین برگ گیاه گندم، کاهشی در حداکثر کارایی کوانتومی فتوشیمیایی فتوسیستم دو مشاهده نشد (Zivcak et al., 2014).
اثر عامل کودی بر وزن خشک و سطح برگ پرچم، قطر ساقه و تعداد پنجه در سطح احتمال یک درصد معنیدار بود و همچنین تنش خشکی نیز بر وزن خشک و سطح برگ پرچم و تعداد پنجه در سطح احتمال یک درصد اثر معنیدار داشت (جدول 6). اثر متقابل عامل کودی و تنش خشکی بر طول ریشک معنیدار بود (جدول 6). مقدار بیشتر نیتروژن در قالب سامانه هیدروژلی و فاقد آن، سبب حصول بیشترین وزن خشک و سطح برگ پرچم شد و پس از آنها، مقدار کمتر نیتروژن در قالب سامانه هیدروژلی، بیشترین میزان این صفات را به دنبال داشت و در مقدار کمتر نیتروژن فاقد سامانه و عدم کاربرد نیتروژن، این صفات کاهش معنیداری یافت (جدول 7). افزایش دسترسی به نیتروژن، باعث جذب بیشتر نیتروژن و متابولیسم آن در گیاه میشود و به علت تحریک رشد رویشی و مادهسازی و اختصاص مواد فتوسنتزی بیشتر به برگ پرچم، باعث افزایش وزن و مساحت این برگ میشود (Mohammadi et al., 2017). کاربرد کود نیتروژن کندرها، سبب افزایش سطح برگ پرچم در گندم شده است (Hassanein et al., 2013). تنش خشکی سبب کاهش معنیداری در وزن خشک و سطح برگ پرچم شد (جدول 8). احتمالاً کاهش پتانسیل آب در سلولهای مریستمی در شرایط تنش خشکی، موجب کاهش پتانسیل فشاری به حدی کمتر از میزان لازم برای بزرگ شدن سلولها میشو و طویل شدن سلولها و تقسیم سلولی که لازمه رشد است، مختل میشود (Mohammadi et al., 2017). بیشترین قطر ساقه به تیمار مقدار بیشتر نیتروژن در قالب سامانه هیدروژلی تعلق داشت و پس از آن مقدار، بیشتر نیتروژن فاقد سامانه، بیشترین مقدار قطر ساقه را تولید نمود (جدول 7). با کاربرد و افزایش مقدار نیتروژن، قطر ساقه گندم افزایش یافت که میتواند در اثر بهبود انتقال مواد غذایی از ریشه به قسمتهای فعال گیاه باشد (Agami et al., 2018). مقدار بیشتر نیتروژن در قالب سامانه هیدروژلی و فاقد سامانه و مقدار کمتر نیتروژن در قالب سامانه هیدروژلی سبب تولید بیشترین تعداد پنجه شد که این تعداد در تیمارهای مقدار کمتر نیتروژن فاقد سامانه هیدروژلی و عدم کاربرد نیتروژن، کاهش معنیداری یافت (جدول 7). در تیمارهای دارای سامانه هیدروژلی کندرها و در مقدار بیشتر نیترون فاقد سامانه هیدروژلی، به علت تأمین مناسبتر نیتروژن، گیاه موفق به تولید تعداد پنجههای بیشتری شده است. کود نیتروژن، یکی از مؤثرترین و متداولترین مواد برای افزایش تعداد پنجه میباشد (Wang et al., 2017). تنش کمآبی سبب کاهش معنیداری در تعداد پنجههای تولیدی شد (جدول 8). در تیمار مطلوب رطوبتی، بیشترین طول ریشک (9/11 سانتیمتر) متعلق به تیمار عدم کاربرد کود نیتروژن بود و این مقدار در تنش خشکی 50 و 30 درصد ظرفیت زراعی، بهترتیب مربوط به تیمارهای مقدار کمتر و بیشتر نیتروژن دارای سامانه بود (جدول 5). میتوان چنین نتیجه گرفت که در رطوبت مطلوب، طول ریشک به کمبود نیتروژن حساس نبود، اما در تنش خشکی، به کمبود و یا عدم کاربرد نیتروژن واکنش نشان داد و هرچه تنش شدیدتر شد، به فراهم بودن نیتروژن واکنش بهتری نشان داد. فراهم بودن عناصر تغذیهای و آب بیشتر میتواند موجب بهبود فتوسنتز و رشد و افزایش طول ریشک و برگ پرچم شود. برگ پرچم و ریشک، بهواسطه تداوم فتوسنتز پس از گرده افشانی و فاصله اندک به مخزن، نقش مؤثری در پر شدن دانه و حصول عملکرد بالاتر دارد (Jiriaie et al., 2014).
جدول 6- تجزیه واریانس برخی صفات مورفولوژیک و شاخص SPAD جو تحت اثر سطوح مختلف کود نیتروژن و سه سطح تنش خشکی
Table 6. Variance analysis of the effect of different N fertilizers on some morphological traits and SPAD index of barley under three levels of drought stress.
S.O.V |
df |
Flag leaf area |
Flag leaf dry weight |
Stem diameter |
Total number of tiller |
Awn length |
SPAD index |
Replication |
2 |
6.068* |
0.000055 ns |
0.055 ns |
0.650 ns |
0.896* |
13.908 ns |
Fertilizer (N) |
4 |
28.097** |
0.002635** |
0.926** |
4.050** |
0.170ns |
249.493** |
Drought stress (DS) |
2 |
29.640** |
0.000994** |
0.049ns |
2.379** |
0.329ns |
32.211** |
DS × N |
8 |
1.153ns |
0.000096 ns |
0.003ns |
0.624 ns |
1.450** |
8.950 ns |
Error |
28 |
1.325 |
0.000071 |
0.022 |
0.382 |
0.174 |
5.946 |
CV (%) |
|
7.86 |
13.53 |
3.96 |
11.48 |
3.82 |
6.20 |
**: معنیدار در سطح احتمال (P ≤ 0.01)، *: معنیدار در سطح احتمال (P ≤ 0.05)، ns= معنیدار نبودن. SOV: منبع تغییر، CV: ضریب تغییرات
ns,*, and **: Non-significant and significant at P ≤ 0.05 and P ≤ 0.01), respectively. SOV: Source of the variation; CV: Coefficient of variation.
جدول 7- اثر کودی نیتروژن بر قطر ساقه، وزن خشک و سطح برگ پرچم، تعداد پنجه و شاخص SPAD در جو.
Table 7. Effect of nitrogen fertilizer on stem diameter, flag leaf area and dry weight, number of tiller and SPAD
N treatments |
Stem diameter (mm) |
Flag leaf area (cm2) |
Flag leaf dry weight (g) |
Number of tiller |
SPAD index |
N1 |
3.333 ± 0.045 d |
12.608 ± 0.444 c |
0.041 ± 0.003 d |
4.389 ± 0.236 c |
31.144 ± 1.290 c |
N2 |
3.970 ± 0.075 b |
15.750 ± 0.657 ab |
0.079 ± 0.005 a |
5.972 ± 0.226 a |
42.944 ± 0.946 a |
N3 |
4.158 ± 0.054 a |
16.772 ± 0.467 a |
0.078 ± 0.003 a |
5.833 ± 0.083 a |
43.633 ± 0.587 a |
N4 |
3.599 ± 0.023 c |
13.087 ± 0.422 c |
0.049 ± 0.002 c |
5.000 ± 0.328 b |
36.956 ± 0.603 b |
N5 |
3.722 ± 0.029 c |
15.049 ± 0.782 b |
0.065 ± 0.004 b |
5.722 ± 0.284 a |
41.911 ± 1.150 a |
N1= فاقد کود نیتروژن، N2 = معادل 125 کیلوگرم در هکتار نیتروژن فاقد هیدروژل، N3 = معادل 125 کیلوگرم در هکتار نیتروژن دارای سامانه هیدروژلی کندرها، N4 = معادل 65 کیلوگرم در هکتار نیتروژن فاقد هیدروژل، N5 = معادل 65 کیلوگرم در هکتار نیتروژن دارای سامانه هیدروژلی کندرها. میانگینهای دارای حداقل یک حرف مشترک در هر ستون بر اساس آزمون LSD، فاقد اختلاف معنیدار در سطح پنج درصد میباشند. مقادیر ارائه شده عبارتند از میانگینها ± خطای استاندارد.
Means with the same letters in the same column are not significantly different at 5% of probability level using LSD test. N1: no N fertilizer, N2 and N4: equivalent amount of 125 and 65 kg.ha-1 nitrogen in form of conventional urea without slow releas hydrogel complex, respectively; N3 and N5: equivalent amount of 125 and 65 kg.ha-1 nitrogen in form of slow-release hydrogel-urea complex, respectively. Values are means ± SE (standard error).
جدول 8- اثر تنش خشکی بر وزن خشک و سطح برگ پرچم، تعداد پنجه و شاخص SPAD در جو.
Table 8- Effect of drought stress on flag leaf area and dry weight, number of tiller and SPAD index of barley.
Drought stress |
Flag leaf area (cm2) |
Flag leaf dry weight (g) |
Number of tiller |
SPAD index |
70% FC |
15.877 ± 0.585 a |
0.071 ± 0.006 a |
5.817 ± 0.273 a |
40.213 ± 1.334 a |
50% FC |
14.964 ± 0.503 b |
0.061 ± 0.004 b |
5.300 ± 0.181 b |
40.113 ± 1.409 a |
30% FC |
13.118 ± 0.467 c |
0.055 ± 0.004 b |
5.033 ± 0.225 b |
37.627 ± 1.502 b |
میانگینهای دارای حداقل یک حرف مشترک در هر ستون، مطابق آزمون LSD، فاقد اختلاف معنیدار در سطح پنج درصد میباشند. مقادیر ارائه شده عبارتند از میانگینها ± خطای استاندارد.
فلئورسانس کلروفیل، یک شاخص فیزیولوژیک معتبر جهت مشخص نمودن تغییرات القا شده در دستگاه فتوسنتزی است. مؤلفههای فلئورسانس کلروفیل در شرایط دسترسی مطلوبتر به نیتروژن، مقادیر بهتری را حاصل کسب کردند. همچنین تحت شرایط تنش خشکی، کاربرد سامانه هیدروژلی، سبب کسب مقادیر مطلوبتری در رابطه با پارامترهای فلئورسانس کلروفیل شد. کاربرد سامانه هیدروژلی تحت شرایط تنش ملایم، سبب حصول شاخص کارایی بر پایه جذب بالاتری شد. این پارامتر نسبت به پارامترهای متداولتر، به اثرات محیطی و تغذیهای حساستر است و در بسیاری از مطالعات جهت ارزیابی شرایط تنشزا برای گیاه استفاده میشود. تیمارهای کودی دارای سامانه هیدروژلی کندرها و مقادیر بالای نیتروژن، سبب رشد بهتر و شاخص SPAD بالاتر بودند. تنش خشکی نیز سبب کاهش رشد و شاخص SPAD شد. میتوان چنین نتیجه گرفت که در جو رقم گوهران، فراهم بودن بهتر نیتروژن، اثر مطلوبی بر پارامترهای فلئورسانس کلروفیل و رشدی، بهخصوص در شرایط تنش خشکی داشت و به نظر میرسد که کاربرد سامانه هیدروژلی از طریق تأمین مطلوبتر نیتروژن و شرایط رطوبتی سبب ایجاد مقادیر مناسبتر مؤلفههای فلئورسانس کلروفیل، صفات رشدی و شاخص SPAD شود.
[1]- OJIP – fast chlorophyll fluorescence transient