ORIGINAL_ARTICLE
کاربرد علفکش ارادیکان (EPTC + دی کلرواستامید) به روش سمآبیاری و مقایسه آن با روش معمول مصرف در کنترل علفهای هرز ذرت (Zea mays L.)
به منظور ارزیابی کارآیی مصرف علفکش ارادیکان به روش سمآبیاری و مقایسه آن با روش معمول، از نظر کاهش تراکم و بیوماس علفهایهرز و عملکرد دانه ذرت، آزمایشی به صورت فاکتوریل همراه با سه شاهد در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1385 در مزرعه تحقیقاتی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران (کرج) اجرا شد. روشهای مصرف ارادیکان در 4 سطح شامل کاربرد ارادیکان به صورت: 1) روش معمول مصرف، 2) سم آبیاری با آبیاری اول، 3) سم آبیاری با آبیاری دوم، 4) سم آبیاری به صورت غلظت خرد شده در آبیاری اول و دوم بود. غلظتهای مختلف ارادیکان (به فرم تجاری) در سه سطح شامل: 1) 5/4 کیلوگرم ماده مؤثره در هکتار (غلظت توصیه شده)، 2) 15/3 کیلوگرم ماده مؤثره در هکتار و 3) 85/5 کیلوگرم ماده مؤثره در هکتار به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند. سه تیمار شاهد عبارت بودند از شاهد آلوده به علف هرز، شاهد عاری از علف هرز و آترازین+آلاکلر (در مقادیر توصیه شده به عنوان علفکش رایج در ذرت). نتایج نشان داد که روش معمول مصرف ارادیکان بالاترین راندمان (8/80%) را از نظر کاهش تراکم مجموع گونههای علفهای هرز در اوایل فصل رشد ذرت داشت، اما در مرحله رسیدگی فیزیولوژیک تفاوتی از این نظر بین روش معمول مصرف و سم آبیاری با آبیاری دوم دیده نشد. کارآیی این دو تیمار از نظر تاثیر بر بیوماس علفهای هرز نیز در اول فصل و در مرحله رسیدگی فیزیولوژیک ذرت یکسان بود. کمترین تاثیر از نظر کاهش تراکم و بیوماس علفهای هرز چهار هفته پس از کاشت و در مرحله رسیدگی فیزیولوژیک ذرت از تیمار سم آبیاری با آبیاری اول بدست آمد. بالاترین عملکرد دانه ذرت نیز در بین روشهای مصرف مربوط به تیمار روش معمول مصرف بود که با تیمار سم آبیاری با آبیاری دوم در یک گروه آماری قرار گرفت. تفاوتی بین غلظت توصیه شده و غلظت حداکثر از نظر کاهش تراکم، کاهش بیوماس علفهای هرز و عملکرد دانه ذرت، بجز در مورد صفت بیوماس علفهای هرز 4 هفته پس از کاشت، دیده نشد. ضمن اینکه ارزش همه صفات بررسی شده، در تیمار آترازین+آلاکلر بالاتر از تیمارهای ارادیکان بود. در مجموع چنانچه کشاورزان تمایل به کاربرد ارادیکان از طریق سمآبیاری را داشته باشند، مصرف ارادیکان با غلظت 85/5 کیلوگرم ماده مؤثره در هکتار همراه با آبیاری دوم در ذرت توصیه میشود.
https://ijfcs.ut.ac.ir/article_20705_ef941d11716343704e04c78e47823eed.pdf
2010-05-22
ارادیکان
ذرت
سم آبیاری
کنترل علفهای هرز
اسحاق
کشتکار
keshtkar@mailinator.com
1
AUTHOR
حسن
علیزاده
2
AUTHOR
فریبرز
عباسی
abbasi2@mailinator.com
3
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
تاثیر مقادیر و تقسیط نیتروژن بر انتقال مجدد ماده خشک در ارقام مختلف برنج (Oryza sativa L.)
به منظور بررسی تاثیر مقادیر و تقسیط کود نیتروژن بر میزان انتقال مجدد ماده خشک ارقام مختلف برنج، آزمایشی در سال زراعی 1384 در موسسه تحقیقات برنج کشور (آمل) بصورت کرتهای دوبار خرد شده در قالب بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار با سه عامل مقادیر کود نیتروژن (100، 150 و 200 کیلوگرم در هکتار از منبع اوره)، تقسیط کود نیتروژن (به نسبتهای متغیر در مراحل کاشت، پنجهزنی و خوشه رفتن به ترتیب شامل S1 (50%، 25% و 25% )، S2 ( 25%، 50% و 25%) و S3 (25%، 25% و 50%) و رقم (طارم، شفق و هیبریدGRH1) انجام گرفت. نتایج نشان داد که مقادیر و تقسیط کود نیتروژن بر مقدار انتقال مجدد ماده خشک کل اندامهای هوایی، ساقه و برگها (غیر از برگ پرچم) اثر معنیدار داشته، بطوریکه بالاترین مقدار انتقال مجدد ماده خشک از ساقه و کل اندام هوایی مربوط به رقم شفق بود. همچنین بیشترین مقدار انتقال مجدد در سطح کودی 100 کیلوگرم در هکتار مشاهده شد. در بین سطوح تقسیط نیز، تقسیط نوع اول (50%، 25% و 25%) بالاترین مقدار انتقال مجدد ماده خشک را به خود اختصاص داد. در میان ارقام برنج، هیبریدGRH1 دارای بیشترین مقدار انتقال مجدد ماده خشک از برگ پرچم و سایر برگها بود. براساس دادههای حاصله انتقال مجدد ماده خشک از اندامهای هوایی (**60/0=r)، ساقه (**62/0=r) و سایر برگها (**34/0=r) از همبستگی مثبت و معنیداری با عملکرد شلتوک برخوردار بودند.
https://ijfcs.ut.ac.ir/article_20706_a54511cdef904977b69f46230c47fcc1.pdf
2010-05-22
ارقام برنج
انتقال مجدد
تقسیط
ماده خشک
نیتروژن
حسین
کاظمی پشت مساری
hossein_k_p2@yahoo.com
1
AUTHOR
همت اله
پیردشتی
pirdashti@mailinator.com
2
AUTHOR
محمدعلی
بهمنیار
bahmanyar@mailinator.com
3
AUTHOR
مرتضی
نصیری
nasiri2@mailinator.com
4
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
اثر تراکم بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه در ارقام ماش در شرایط اقلیمی خوزستان
تراکم گیاهی از طریق تغییر در رشد رویشی و بهرهوری از عوامل محیطی بر اجزای عملکرد و عملکرد دانه ماش تاثیر میگذارد. این تغییرات در بهار سال زراعی 1385 در مزرعه پژوهشی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین واقع درملاثانی، شمال شرقی اهواز، با طرح بلوکهای کامل تصادفی و به صورت فاکتوریل با چهار تکرار بررسی گردید. فاکتور اول شامل چهار فاصله کاشت (10، 15، 20 و 25 سانتیمتر) و فاکتور دوم شامل سه رقم ماش (گوهر، VC1973A و NM92) بود. نتایج نشان میدهد که بیشترین عملکرد دانه با تراکم 3/13 بوته در مترمربع و با فاصله بوته 15 سانتیمتر (3471 کیلوگرم در هکتار) برای رقم NM92 و کمترین عملکرد دانه با تراکم 20 بوته در مترمربع به فاصله 10 سانتیمتر (2115 کیلوگرم در هکتار) و برای رقم گوهر حاصل شد. از بین اجزای عملکرد، تعداد غلاف در مترمربع بیشتر از سایر اجزاء، افزایش عملکرد دانه را توجیه میکند. افزایش یا کاهش تراکم هر دو عامل محدود کنندهی عملکرد دانهی ماش محسوب می-شوند. افزایش تراکم باعث زیاد شدن رقابت بین گونهای و کاهش تراکم سبب عدم دستیابی به پتانسیل گیاهی میشود. لذا انتخاب تراکم مناسب گیاهی (3/13 بوته در مترمربع) با توجه به رقم مناسب NM92 در شرایط مشابه با آزمایش حاضر میتواند مطلوب باشد.
https://ijfcs.ut.ac.ir/article_20707_8b261d3778246e4be05ae5b80795b4be.pdf
2010-05-22
ارقام
تراکم گیاهی
ماش
قدرت اله
فتحی
fathi2000ir@yahoo.com
1
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی بیان ژنهای جو در پاسخ به تنش اسمزی با استفاده از فنآوری درشتآرایه
جو (Hordeum vulgare L.) گیاهی مدل برای بررسیهای ژنتیکی و فیزیولوژیکی است. تنشهای غیرزیستی مانند خشکی، رشد و توسعه گیاه را کاهش میدهند. هدف این آزمایش شناسایی ژنهای پاسخدهنده به تنش اسمزی با استفاده از فنآوری درشتآرایه (دارای 13050 cDNA) بود. در این آزمایش از برگ 5 ژنوتیپ جو در دو شرایط تنش و بدون تنش و در سه زمان 1، 3 و 7 روز پس از اعمال تنش RNA استخراج شد. پس از اندازهگیری بیان ژنها و تجزیه واریانس دادهها، اثر شرایط در 744 ژن معنیدار بود. تجزیة مولفههای اصلی بر روی ماتریس اثر برهمکنش ژن × شرایط نشان داد ژنهایی که در متابولیسم چربی، مسیر پاسخ به تنش و متابولیسم اسید آمینه فعال هستند، در این آزمایش به تنش پاسخ دادهاند. با انجام این تجزیه بر روی ماتریس اثر برهمکنش ژن× شرایط × ژنوتیپ و اثر برهمکنش ژن × شرایط × زمان ژنهای به دست آمده بیشتر مربوط به تنش، متابولیسم هورمون و متابولیسم اسید آمینه بودند. پرتعدادترین گروههای ژنی پاسخدهنده به تنش مربوط به ژنهای دیهایدرین و پروتئینهای انتقال دهنده لیپید بودند.
https://ijfcs.ut.ac.ir/article_20708_efcc5be14900d2c36a3579bdde71ce52.pdf
2010-05-22
بیان ژن
تنش اسمزی
جو
درشتآرایه
ژنهای پاسخدهنده
حسینعلی
رامشینی
ramshini@mailinator.com
1
AUTHOR
علی اکبر
شاه نجات بوشهری
boushehri@mailinator.com
2
AUTHOR
سید علی
پیغمبری
peyghambari2@mailinator.com
3
AUTHOR
منصور
امیدی
omidi@mailinator.com
4
AUTHOR
پاتریک
شوایزر
schweizer@mailinator.com
5
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی کشت مخلوط ذرت (Zea mays L.) و کدو (Cucurbita sp.) و اثر آن بر کنترل علفهای هرز
به منظور بررسی کشت مخلوط ذرت و کدو و تأثیر آن بر کنترل علفهای هرز، آزمایشی در سال 1383 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز واقع در کوشکک انجام گرفت. این آزمایش با استفاده از طرح کرتهای خرد شده بر پایه بلوکهای کامل تصادفی در 3 تکرار انجام گرفت. عامل اصلی شامل عدم وجین علفهای هرز (w) و وجین علفهای هرز (W) و عامل فرعی نیز شامل کشت خالص ذرت (M)، کشت خالص کدو (C)، کشت مخلوط افزایشی 100% ذرت + 100% کدو (Mc) کشت مخلوط جایگزینی 50% ذرت +50% کدو (mc) کشت مخلوط افزایشی 100% ذرت +50% کدو (Mc) و کشت مخلوط افزایشی 50% ذرت +100% کدو (mC) بود. ترکیب کشت مخلوط با استفاده از طرحهای افزایشی و جایگزین به دست آمد. نتایج نشان داد که از نظر درصد جذب نور (PAR) کشت مخلوط نسبت به کشت خالص برتری داشت. همچنین از نظر عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه ذرت و میوه کدو کشت مخلوط نسبت به کشت خالص دو گیاه به دلیل استفاده بهتر از منابع برتری داشت. از نظر کنترل علفهای هرز کشت مخلوط در مقایسه با کشت خالص ذرت موثرتر بود و تیمار (MC) نسبت به کشت خالص ذرت بدون وجین، وزن خشک کل علفهای هرز را به میزان 41% کاهش داد. کشت مخلوط همچنین باعث افزایش شاخص برداشت ذرت شد، بیشترین شاخص برداشت در تیمار (MC) مشاهده شد. در اغلب تیمارها نیز نسبت برابری زمین (LER) بزرگتر از واحد بود و بزرگترین LER در تیمار WMC و برابر با 58/1 بدست آمد.
https://ijfcs.ut.ac.ir/article_20709_1ec852b1905ee28eddd6d8d3233dbebb.pdf
2010-05-22
تشعشعات فعال فتوسنتزی
ذرت کدو
علف هرز
کشت مخلوط
نسبت برابری زمین
احمد
قنبری
ghanbari@mailinator.com
1
AUTHOR
حسین
غدیری
ghadiri@mailinator.com
2
AUTHOR
منصور
غفاری مقدم
ghafarimoghadam@mailinator.com
3
AUTHOR
محمود
صفری
safari2@mailinator.com
4
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی و مقایسه گونههای مختلف جوهای بومی ایران از نظر میزان کلروفیل، کاروتنوئید، پروتئین و آنزیم
به منظور بررسی و مقایسه میزان کلروفیل، کاروتنوئید، پروتئین و آنزیم در گونههای مختلف جو، آزمایشی تحت شرایط گلخانه، با 3 تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی، در سال 1387 در گلخانه گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشگاه تهران اجرا شد. مواد گیاهی در این آزمایش شامل 49 ژنوتیپ جو بومی ایران از 5 گونه شامل H. vulgare، H. spontaneum، H. marinum،
H. murinum، H. bulbosume بود. گونهها و ژنوتیپهای داخل گونهها از لحاظ صفات مورد بررسی تنوع بسیار معنی داری نشان دادند. در تمامی گونهها همبستگی بسیار معنیدار و مثبتی بین میزان کلروفیل a، کلروفیلb ، کلروفیل کل، کاروتنوئید وجود داشت. در دو گونه H. marinum و
H. bulbosum بین میزان آنزیم پراکسیداز و پروتئین همبستگی معنیدار و منفی وجود داشت و در گونه H. bulbosume بین میزان آنزیم پراکسیداز و پلی فنول اکسیداز همبستگی مثبت و معنیداری دیده شد. تجزیه به مولفههای اصلی 7 متغیر اولیه را در قالب دو متغیر جدید (دو مولفه) گروهبندی نمود که در مجموع این دو مولفه 78 درصد از تغییرات کل را توجیه کردند. بطوریکه مولفه اول با تخصیص57 درصد از تغییرات کل عمدتاً توجیه کننده صفات کلروفیل a، کلروفیل b، کلروفیل کل و میزان کاروتنوئید بود. در حالی که متغیر دوم با 21 درصد از تغییرات عمدتاً توجیهکننده میزان پروتئین، آنزیم پراکسیداز و پلی فنول اکسیداز بود. نتایج این تحقیق نشان داد که گونههای مختلف جو و همچنین ژنوتیپهای مختلف یک گونه از لحاظ صفات فیزیولوژیکی مورد بررسی با همدیگر تفاوت دارند این صفات در گونههای وحشی (به غیر از میزان پروتئین) از مقادیر بیشتری برخوردار میباشند. بنابراین به کمک روشهای اصلاح کلاسیک و تلاقی بین برخی از این گونهها که قابل تلاقی میباشند میتوان این صفات را در ارقام زراعی بهبود داد.
https://ijfcs.ut.ac.ir/article_20710_b78810835f92371b2779cdfb55d73d10.pdf
2010-05-22
پراکسیداز
پلی فنول اکسیداز
کاروتنوئید
کلروفیل
گونههای جو
امین
ابراهیمی
aminebrahimi63@yahoo.com
1
AUTHOR
محمدرضا
نقوی
mnaghavi@ut.ac.ir
2
AUTHOR
منیژه
سبکدست
m.sabokdast@ut.ac.ir
3
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی اثر تنش خشکی بر سیستم آنتیاکسیدانتی گیاهچههای برخی از اکوتیپهای یونجه چند ساله
تحقیق حاضر با هدف شناسایی و مقایسه میزان فعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدانت در گیاهچه ده اکوتیپ یونجهی چند ساله در سه سطح تنش خشکی با یک آزمایش فاکتوریل10 × 3 و 3 تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی اجرا شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اکوتیپها، سطوح تنش و اثرات متقابل آنها اثر معنیداری بر سطح فعالیت کلیهی آنزیمهای مورد بررسی داشتهاند. نتایج مقایسه میانگین نیز نشان داد که تنش متوسط خشکی (4- بار) بیشترین سطح فعالیت چهار نوع آنزیم مورد مطالعه را به همراه داشته در حالیکه تنش شدیدتر (6- بار) احتمالاً با تخریب سیستم سنتز پروتئین، موجبات کاهش سطح فعالیت این آنزیمها را فراهم نموده است. مقایسه میانگین سطح فعالیت آنزیمها نیز نشان داد که سوپراکسیددیسموتاز و پراکسیداز به ترتیب با میانگین تغییرات جذب 1/780 و 2/8 میلیگرم پروتئین در دقیقه، بیشترین و کمترین سطح فعالیت آنزیمی را داشتهاند. اکثر اکوتیپهای مورد بررسی نیز روند تغییرات فعالیت آنزیمی مشابهی را در سطوح مختلف خشکی نشان دادند. با این حال روند تغییرات فعالیت آنزیم پراکسیداز در اکوتیپهای خارجی کاملاً متفاوت نسبت به اکوتیپهای ایرانی بود به گونهای که فعالیت آنزیم پراکسیداز در تنش خشکی متوسط و شدید روندی کاهشی داشت. این در حالی بودکه اکوتیپهای ایرانی در تنش خشکی متوسط با افزایش و در تنش شدید خشکی با کاهش فعالیت آنزیم پراکسیداز، عکسالعمل نشان دادند
https://ijfcs.ut.ac.ir/article_20711_f84727efb1352436cc42d3bd0bfb90b6.pdf
2010-05-22
آنزیمهای آنتیاکسیدانت
تنش خشکی
یونجههای چند ساله
کمال
سادات اسیلان
sadatesmaelan2@yahoo.com
1
AUTHOR
سیدعلیمحمد
مدرس ثانوی
modaresa@modares.ac.ir
2
AUTHOR
سعید
حاجیلویی
hajilouei@mailinator.com
3
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی فیزیولوژیک دفع سدیم در بافتهای مختلف ارقام حساس و متحمل به شوری گندم (Triticum aestivum L.)
مطالعه واکنشهای فیزیولوژیک ارقام مختلف گندم به تنش شوری میتواند منجر به شناسایی مکانیزمهای موثر در تحمل شوری گردد. هفت رقم گندم نان متفاوت از نظر توان تجمع یون سدیم و نیز تحمل شوری برای ارزیابی نحوه توزیع یونی و میزان تجمع و دفع سدیم در بافتهای مختلف گیاه در شرایط تنش شوری مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت شناسایی الگوی توزیع یونی در بوته، غلظت یون سدیم (Na+)، پتاسیم (K+) و نسبت K+/Na+ در بافتهای مختلف گیاه شامل ریشه، پهنک برگ سوم، غلاف و پهنک برگ پرچم در سه سطح شوری (صفر، 100 میلیمولار و 200 میلیمولار کلرید سدیم) و همچنین تأثیر تنش شوری بر عملکرد دانه و ماده خشک اندام هوایی و ریشه در آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار بررسی شد. تحمل شوری در گونههای گندم مورد مطالعه با تجمع مقادیر پایینی از یون Na+ در برگها همراه بود. دامنه متفاوتی از تجمع و دفع یون Na+ در ریشه و بافتهای هوایی ارقام مورد مطالعه مشاهده شد. غلظت این یون از ریشه به سمت بافت هوایی به طور معنیداری کاهش یافت و مقدار آن در برگهای مسن بطور معنیداری بیشتر از جوانترین برگ یعنی پهنک برگ پرچم بود. غلاف برگ پرچم به عنوان یک محل نگهداری و ممانعت از انتقال یون Na+ به پهنک برگ پرچم مورد شناسایی قرار گرفت. ارقام متحمل به شوری میزان یون Na+ بیشتری را در ریشه، برگهای مسن و غلاف برگ خود نگهداری نموده و میزان تجمع یون Na+ کمتر و نسبت K+/Na+ بالاتری در پهنک برگ پرچم در مقایسه با سایر بافتها داشتند. به نظر میرسد تفاوت در الگوی توزیع یونی، از جمله تجمع کمتر یون Na+ و حفظ نسبتهای بالاتر K+/Na+ در بافت هوایی به ویژه در پهنک برگ پرچم و بافتهای جوان و حفظ و نگهداری یون Na+ در غلاف برگها از مهمترین مکانیزمهای درگیر در بهبود تحمل شوری در ارقام متحمل باشند.
https://ijfcs.ut.ac.ir/article_20712_43c0a5c36d136ac2c0075aba334e6b37.pdf
2010-05-22
تنش شوری
توزیع یونی
دفع سدیم
عملکرد دانه
گندم
افراسیاب
راهنما قهفرخی
afrahnama2@yahoo.com
1
AUTHOR
کاظم
پوستینی
poustini@mailinator.com
2
AUTHOR
رضا
توکل افشاری
tavakkol@ut.ac.ir
3
AUTHOR
علی
احمدی
ahmadia@ut.ac.ir
4
AUTHOR
هوشنگ
علیزاده
5
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی عملکرد بذر و اجزای آن در تودههای طبیعی و ارقام خارجی فسکیوی بلند (Festuca arundinacea)
https://ijfcs.ut.ac.ir/article_20713_0d3b4cb11fae7de1069ab9233e1f8175.pdf
2010-05-22
عملکرد بذر
فاصله ژنتیکی
فسکیوی بلند
وراثتپذیری
محمد مهدی
مجیدی
majidi@cc.iut.ac.ir
1
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
شناسائی ژنهای کمّی مرتبط با تحمل به سرما در گندم زمستانه (Triticum aestivum L.)
تحمل به تنش سرما ویژگی اقتصادی مهمی در گندمهای زمستانه است که توانایی تحمل گیاه را در دماهای پایین انجماد مشخص میکند. برای شناسائی ناحیههای ژنومی مرتبط با تحمل به دماهای پایین در گندمهای هگزاپلویید، جمعیت F2:3 حاصل از تلاقی والد زمستانه متحمل به سرما، میرنووسکایا 808 (LT50 = -20°C) و والد بهاره حساس به سرما، پیشتاز (LT50 = -7°C)، استفاده شد. LT50، سطح دمائی که 50 درصد از گیاهان در آن زنده میمانند به عنوان شاخص تحمل به سرما انتخاب شد. افراد F2:3 توزیع پیوستهای را از این شاخص (°C23- تا 3LT50 = -) نشان دادند که دلیل بر پلیژنیک بودن و واجد توارث کمّی بودن تحمل به تنش سرما بود. ارزیابی ژنوتیپی والدین با استفاده از 170 جفت آغازگر ریزماهواره و 22 ترکیب آغازگر AFLP انجام گرفت. 75 جایگاه نشانگر چند شکل شامل 20 نشانگر ریز ماهوراه و 55 نشانگر AFLP، برای غربال افراد F2استفاده شدند. نقشه پیوستگی با استفاده از نشانگرهای چند شکل تهیه شد. نشانگرهای چند شکل به 6 گروه پیوستگی منتسب شدند. براساس تجزیه تک نشانگری و مکانیابی فاصلهای، یک QTL روی بازوی بلند کروموزوم 5B شناسائی گردید. این QTL، 3/11 درصد از تغییرات فنوتیپی (LT50) را توجیه کرد.
https://ijfcs.ut.ac.ir/article_20714_a759a22d294bd21f63c367b0ba3b9c63.pdf
2010-05-22
تحمل به تنش سرما
دمای 50 درصد زندهمانی
گندم هگزا پلویید
نقشهیابی QTL
رضاقلی
میرفخرایی
mirfakhraei@mailinator.com
1
AUTHOR
محسن
مردی
mardi3@mailinator.com
2
AUTHOR
علیرضا
طالعی
talei@mailinator.com
3
AUTHOR
سیروس
محفوظی
siroosmahfoozi@yahoo.com
4
AUTHOR
عباسعلی
زالی
zali@mailinator.com
5
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی تنوع ژنتیکی در ارقام بومی و سنتتیک یونجه با نشانگر پروتئین ذخیرهای بذر
به منظور ارزیابی تنوع ژنتیکی جمعیت سنتتیک یک (1Syn) با جمعیت آزادگرده افشان نسل اول (2Syn) و یکی از ارقام والدی(قرهیونجه)، حدود 35 تا 50 فرد از هر جمعیت از طریق سه نوع پروتئین ذخیرهای تک بذر مورد مطالعه قرار گرفتند. انجام الکتروفورز SDS-PAGE پروتئینهای ذخیرهای تک بذر ( S2, S1 و S3) برای سه جمعیت یونجه نشان داد که میانگین فاصله افراد درون جمعیتی براساس ضریب تطابق ساده در 1Syn و قرهیونجه به ترتیب 0054/0±274/0 و 0081/0±270/0 بدون اختلاف معنیدار هستند ولی این میانگین در جمعیت 2Syn بطور معنیداری کمتر و برابر 0081/0 ± 251/0 بود که نشاندهنده شباهت بیشتر افراد در نسل 2Syn است. بنابراین نتایج حاصله نشان داد که جمعیت سنتتیک یک و قرهیونجه در پروتئینهای بررسی شده (,S2, S1 S3 و پروتئینهای کل) بیشترین فاصله ژنتیکی درون جمعیتی را به خود اختصاص دادهاند. اطلاع از فاصله ژنتیکی با استفاده از نشانگرهای پروتئینی در کنار نشانگرهای دیگر از جمله مورفولوژیکی و دی.ان.ای میتواند در شناسائی والدین مناسب برای برنامههای دورگگیری و توسعه هیبرید مناسب باشد.
https://ijfcs.ut.ac.ir/article_20715_d8a69b2f6dd7b88868962e9edd5a0d6f.pdf
2010-05-22
سنتتیک یک
میزان تنوع در نسلها
نشانگر پروتئین
یونجه
حسن
مانوسی
hasanmanousi@yahoo.com
1
AUTHOR
مصطفی
ولیزاده
mvalizadeh5@tabrizu.ac.ir
2
AUTHOR
سعید
زهتاب سلماسی
zehtabsalmasi@mailinator.com
3
AUTHOR
سعید
اهری زاد
aharizad@mailinator.com
4
AUTHOR
محمود
سلوکی
soluki@mailinator.com
5
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
ارزیابی تنوع فنوتیپی اکوتیپهای یونجه (Medicago sativa)ایران
در این مطالعه 81 اکوتیپ یونجه نواحی مختلف ایران از لحاظ صفات فنوتیپی مورد ارزیابی قرار گرفت. تنوع بالایی بین اکوتیپها در صفات مورد ارزیابی مشاهده گردید. نتایج ضرایب همبستگی میان صفات نشان داد که نقش ساقه در عملکرد علوفه یونجه مهمتر از برگ میباشد. همچنین نسبت برگ به ساقه و عملکرد علوفه تر همبستگی معنیدار و منفی داشت، بنابراین موثرترین جزء روی کمیت علوفه، ارتفاع بوته و وزن ساقه است. بر اساس نتایج تجزیه به مولفههای اصلی، سه مولفه اول با مقدار ویژه بالاتر از یک، حدود 71/89 درصد از تغییرات کل را توجیه نمود. مولفه اول با صفات وزن تر برگ، وزن خشک برگ، وزن تر ساقه و وزن خشک ساقه و مولفه دوم با صفات نسبت وزن خشک برگ به ساقه و همچنین نسبت وزن تر برگ به ساقه عمدتاً ارتباط نشان داد. مولفه سوم ارتباط مثبتی با ارتفاع گیاه و ارتباط منفی با روز تا 10% گلدهی نشان داد. بر اساس نتایج تجزیه کلاستر اکوتیپهای مورد بررسی در سه گروه جداگانه قرار گرفتند و در مقیاس دو بعدی دو مولفه اول هر سه نوع کلاستر از یکدیگر تفکیک شدند. شناسایی تنوع فنوتیپی موجود، اطلاعات مفیدی در مدیریت کلکسیونها فراهم میآورد و منابع ژنتیکی با ارزشی را در دسترس اصلاحگران قرار میدهد.
https://ijfcs.ut.ac.ir/article_20716_68371e70e87c2c411b47cd6c18a4a0db.pdf
2010-05-22
تجزیه به مولفههای اصلی
تجزیه کلاستر
صفات مورفولوژیک
علوفه
یونجه
مهدی
رضایی
m_rezaei_a@yahoo.com
1
AUTHOR
رضا
معالی امیری
maaliamiri@mailinator.com
2
AUTHOR
محمدرضا
نقوی
mnaghavi@ut.ac.ir
3
AUTHOR
رحمت
محمدی
mohammadi2@mailinator.com
4
AUTHOR
محمد مهدی
کابلی
kaboli@mailinator.com
5
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی ترکیبپذیری لاینها و ارقام برنج با استفاده از تجزیه دیآلل
به منظور بررسی عمل ژنها و ترکیبپذیری عمومی و خصوصی در 3 لاین و 3 رقم برنج از لحاظ صفات عملکرد دانه، تعداد پنجه بارور در بوته، تعداد دانه در خوشه، طول دوره رشد، ارتفاع بوته، طول خوشه، طول برگ پرچم، طول و عرض دانه از طرح دیآلل کراس 6×6 یک طرفه استفاده گردید. در سال 1382 والدین و نتاج حاصل از آنها در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مؤسسه تحقیقات برنج کشور واقع در رشت، کشت گردیدند. نتایج تجزیه واریانس حاکی از وجود تفاوتهای ژنتیکی بین ژنوتیپها برای تمامی صفات بود. نتایج تجزیه دیآلل بر اساس روش دوم گریفینگ نشان داد که اثر ترکیبپذیری عمومی (GCA) و خصوصی (SCA) برای همه صفات در سطح آماری 1% معنیدار است. نسبت میانگین مربعات GCA به SCA در مورد صفات تعداد پنجه بارور، طول برگ پرچم، طول و عرض دانه معنیدار بود. در نتیجه برای این صفات بیشترین سهم واریانس ژنتیکی به واریانس افزایشی اختصاص دارد. قابلیت وراثتپذیری خصوصی آنها به ترتیب 53/0، 52/0، 65/0 و68/0 برآورد شد. برای صفات عملکرد دانه، تعداد دانه در خوشه، طول دوره رشد، ارتفاع بوته و طول خوشه اثر غیرافزایشی ژنها نقش مهمی داشت و تحلیل گرافیکی نتایج نشان داد که کنترل ژنتیکی این صفات بصورت فوق غالبیت است.
https://ijfcs.ut.ac.ir/article_20717_6d86dfc13cc0b15af09f76c8a58cfc6c.pdf
2010-05-22
برنج
ترکیبپذیری
دیآلل
عمل ژن
وراثتپذیری
سید مصطفی
صادقی
smsadeghi55@yahoo.com
1
AUTHOR
حبیب اله
سمیع زاده
samiezadeh2@mailinator.com
2
AUTHOR
مهرزاد اله
قلی پور
gholipour@mailinator.com
3
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی کارایی همزیستی و مقاومت به شوری سویههای ریزوبیومی همزیست با یونجه بومی خاکهای استان تهران و زنجان
به منظور ارزیابی کارایی همزیستی و مقاومت به شوری سویههای باکتری Sinorhizobium meliloti بومی خاکهای استان تهران و زنجان تعداد 50 سویه باکتری ریزوبیوم از گرههای ریشه گیاه یونجه چندساله در مزارع مختلف استان تهران و زنجان جمعآوری شد. به منظور تعیین کارایی همزیستی، آزمایش گلخانهای کشت یونجه (رقم بمی) در سال 87 در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران، با در نظر گرفتن تیمارهای باکتری همراه با دو تیمار شاهد بدون تلقیح و بدون نیتروژن و تیمار نیتروژن در دو سطح (30 و 70 میلیگرم نیتروژن در لیتر) انجام شد. پس از رشد کافی، گیاهان در دو چین برداشت و شاخصهای وزن خشک شاخساره، تعداد و وزن خشک گره اندازه گیری و کارایی همزیستی محاسبه گردید. مقاومت به شوری سویهها در محیطYMA (Yeast Manitol Agar) حاوی مقادیر مختلف کلرید سدیم (700 و 600، 400، 200، 0 میلیمولار) بر اساس قطر کلونی ارزیابی شد. این نتایج نشان داد که تنوع زیادی بین سویههای جمعآوری شده از خاکهای مناطق مختلف از نظر وزن خشک شاخساره، تعداد و وزن خشک گره و تحمل به مقادیر مختلف شوری وجود دارد. از بین50 سویه باکتری ریزوبیوم، سویه شماره 30 با میانگین وزن خشک شاخساره حدود 31/1 گرم به دلیل دارا بودن بیشترین میزان وزن خشک شاخساره دارای بیشترین کارایی همزیستی و سویه شماره 6 با میانگین وزن خشک شاخساره حدود 69/0 گرم به دلیل دارا بودن کمترین میزان وزن خشک شاخساره دارای کمترین کارایی همزیستی بود. 48 سویه دیگر دارای وزن خشک شاخساره بیشتری در مقایسه با تیمار شاهد بودند. کارایی همزیستی همبستگی زیادی با وزن خشک شاخساره، تعداد و وزن خشک گره داشت، که نشاندهنده اهمیت صفات تعداد گره و وزن خشک شاخساره در ارزیابی تلقیح موفق و تثبیت نیتروژن در گیاه یونجه است. شوری سبب کاهش قطر کلونی در تمام سویهها شد. سویه شماره 49 با میانگین قطر کلونی حدود 8/0 سانتیمتر دارای بیشترین قطر کلونی در سطح شوری 700 میلیمولار کلرید سدیم بود. سویههای با کارایی همزیستی بالا و میزان تحمل به سطوح شوری بالا میتوانند به عنوان سویهای مناسب برای تلقیح با گیاه یونجه در خاکهای شور پیشنهاد شوند، بنابراین، ارزیابی گلخانهای برای سنجش بهبود عملکرد یونجه بوسیله تلقیح با سویههای مورد نظر تحت شرایط تنش شوری کار ساز است ولی، تکرار چنین آزمایشاتی تحت شرایط مزرعهای نیز لازم به نظر میرسد.
https://ijfcs.ut.ac.ir/article_20718_cf8999c7b85168f2b86309d970d4899d.pdf
2010-05-22
شوری
کارایی همزیستی
یونجه
فیروزه
قاسم
ghasem@ut.ac.ir
1
AUTHOR
کاظم
پوستینی
poustini@mailinator.com
2
AUTHOR
حسین
بشارتی
besharati@mailinator.com
3
AUTHOR
ولی اله
محمدی
mohammadi4@mailinator.com
4
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
نشانمند کردن ژنهای برگرداننده باروری بوسیله تجزیه کلاس مغلوب در برنج
نشانمند کردن ژنهای برگرداننده باروری برای نرعقیمی ژنتیکی سیتوپلاسمی نوع WA با استفاده از 10000 بوته جمعیت F2 حاصل از تلاقی دو رقم IR58025A در IR42686R انجام شد. این مطالعه اصولاً به منظور کاهش فاصله نشانگرهایی انجام شد که در حال حاضر برای ژنهای RF شناسایی شدهاند. این جمعیت F2 از آن جهت منحصر بفرد بوده است که امکان شناسایی و نشانمند کردن 4 ژن RF بر روی کروموزومهای 1، 7، 10 و12 آن وجود دارد. ژن RF3 بر روی کروموزوم 1 بین دو نشانگر ریزماهواره RM443 و RM315 در فاصله ژنتیکی 3/3 و 2/20 سانتیمورگان شناسایی شد. ژن RF6 که بر روی کروموزوم 10 قرار دارد بین دو نشانگر ریزماهواره RM6737 و RM271 با فاصله بسیار نزدیک 2/2 و 3/4 سانتیمورگان شناسایی شد. در این تحقیق یک نشانگر ریزماهواره جدید همبسته با ژن RF7 بر روی کروموزوم 12 با فاصله ژنتیکی 8/7 سانتیمورگان از ژن مذکور بنام RM519 گزارش شده است. در این مطالعه همچنین تایید شد که نشانگر ریزماهواره RM6344 بر روی کروموزوم 7 با فاصله 2/12 سانتیمورگان با ژن RF4 همبسته بود. شناسایی و نشانمند کردن نشانگرهای ریزماهواره که با 4 ژن RF با فاصله کمی همبسته باشند برای اصلاح گران ارقام هیبرید جهت انتخاب بسیار مفید خواهد بود. علاوه بر این، هرمی کردن ژنهای RF با دیگر منابع ژنتیکی نرباروری شناخته شده، جهت توسعه لاینهای بازگرداننده باروری قوی امکانپذیر خواهد بود.
https://ijfcs.ut.ac.ir/article_20719_7b4ce298ef7518783c3f0c549ebdafbd.pdf
2010-05-22
برنج هیبرید
تجزیه پیوستگی
ژنهای RF
نشانگر ریزماهواره
سعید
یاراحمدی
yarahmadi@mailinator.com
1
AUTHOR
محمد مهدی
سوهانی
msohani@guilan.ac.ir
2
AUTHOR
ابوبکر
جوهرعلی
joharali@mailinator.com
3
AUTHOR
بابک
ربیعی
rabiei@guilan.ac.ir
4
AUTHOR
علی اکبر
عبادی
ebadi@mailinator.com
5
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی واکنش ارقام و اندازه های مختلف ریزغدههای سیبزمینی به تیمارهای خواب-شکنی
به منظور کوتاه کردن دوره خواب ریز غدههای سیبزمینی و قابلیت کشت آنها به مدت کمی پس از برداشت، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه فاکتور و سه تکرار در شرکت کشت بافت پیشتاز واقع در شهرستان کرج انجام گرفت. فاکتور اول شامل سه رقم آگریا، مارفونا و بورن، فاکتور دوم شامل سه وزن ریز غده 3/0، 7/0 و 5/1 گرم و فاکتور سوم شامل دو روش خواب شکنی با استفاده از اسید جیبرلیک و دیسولفید کربن و بدون تیمار (شاهد) بودند. نتایج نشان داد که در ارقام آگریا و مارفونا، اسید جیبرلیک به ترتیب با میانگین 72 و 35 درصد و کربن دی سولفید به ترتیب با میانگین74 و 46 درصد کاهش طول دوره خواب، بیشترین و کمترین تأثیر را داشتند. تیمارهای خواب شکنی موجب برداشتن غالبیت انتهایی و افزایش تعداد جوانه در غده شدند. رقم آگریا با میانگین 62/2 جوانه در غده بیشترین تعداد جوانه را داشت. همچنین با افزایش وزن غده طول دوره خواب کاهش و تعداد جوانه در غده افزایش یافت. میزان پوسیدگی در غدههای با وزن 3/0 گرم (63/4 درصد) بیشتر بود. دی سولفید کربن موجب افزایش میزان پوسیدگی بهویژه در غدههای کوچک شد.
https://ijfcs.ut.ac.ir/article_20720_7bc7c1266d5c7b1dfc4bb98151147041.pdf
2010-05-22
ارقام سیبزمینی
اسید جیبرلیک
تیمار خوابشکنی
دی سولفید کربن
ریزغده
خالد
سلیمی
salimi2@mailinator.com
1
AUTHOR
سید محمدباقر
حسینی
bhoseini@ut.ac.ir
2
AUTHOR
رضا
توکل افشاری
tavakkol@ut.ac.ir
3
AUTHOR
جواد
گوهری
gohari@mailinator.com
4
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
ارزیابی شاخصهای تحمل خشکی در ارقام سیبزمینی
به منظور بررسی شاخصهای مقاومت به خشکی در هشت رقم سیبزمینی مارادونا، راموس، ریمارکا، دیامانت، اگریا، مارفونا، آئولا و دراگا و تعیین بهترین شاخصها و شناسایی متحملترین رقم مورد بررسی با استفاده از عملکرد اندازهگیری شده در شرایط معمول و کمبود آب، دو آزمایش جداگانه در دو رژیم آبیاری در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در یکی از مزارع تکثیر بذر سیبزمینی استان چهارمحال و بختیاری در کیلومتر 10 بروجن-شهرکرد اجرا شد. شاخصهای میانگین هندسیبهرهوری، میانگین بهرهوری، تحملتنش و تحمل تنش تغییریافته که دارای ضریب همبستگی بسیار معنیداری با عملکرد در هر دو محیط بودند، به عنوان شاخصهای مناسب در شناسایی ارقام متحمل به شرایط کمبود آب در سیبزمینی معرفی شدند. همچنین با انجام تجزیه مؤلفههای اصلی و ترسیم نمودار بایپلات، ارقام راموس و ریمارکا به عنوان ارقام مناسبتر در این مطالعه با پتانسیل عملکرد بالا و متحمل به شرایط کمبود آب در شرایط آزمایشی این تحقیق معرفی شدند.
https://ijfcs.ut.ac.ir/article_20721_50a78c019c796069d6a0feb747c25401.pdf
2010-05-22
تجزیه مؤلفهها
سیبزمینی
شاخصهای مقاومت به خشکی
کرامت
ربیعی
rabiei@mailinator.com
1
AUTHOR
محمود
خدامباشی
mkhodambashi@yahoo.com
2
AUTHOR
عبدالمجید
رضائی
rezaei@mailinator.com
3
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
اثر فواصل آبیاری بر عملکرد و خصوصیات مورفولوژیکی ارزن، سورگوم و ذرت علوفهای
تولید محصولات زراعی در مناطق خشک و نیمه خشک جهان بصورت عمدهای تحت تاثیر میزان رطوبت میباشد در این مناطق گیاهان علوفهای نقش مهمی در تغذیه دام دارند. به منظور بررسی اثر فواصل آبیاری بر ویژگیهای مورفولوژیکی ارزن (americanum L. Pennisetum)، سورگوم
(Sorghum bicolor L.) و ذرت (L. Zea mays) علوفهای آزمایشی با استفاده از طرح کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سال زراعی 1381-1380 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد بطوریکه در کرتهای اصلی فواصل آبیاری (یکهفته (1I) ـ دوهفته (2I) ـ سههفته (3I) ـ چهارهفته (4I)) و گونههای مختلف زراعی علوفهای در سه سطح (ذرت (C)، ارزن (M) و سورگوم (S)) در کرتهای فرعی با چهار تکرار قرار گرفتند. صفات مورد مطالعه عبارت بودند از عملکرد علوفه خشک، ارتفاع بوته ، قطر ساقه، تعداد گره، تعداد پنجه در بوته، عملکرد برگ، عملکرد ساقه، عملکرد غلاف برگ، عملکرد گلآذین و نسبت برگ به ساقه. نتایج حاصله نشان داد که کلیه صفات مورد مطالعه بجز تعداد پنجه در بوته و نسبت برگ به ساقه بین فواصل مختلف آبیاری در برداشت اول تفاوت معنیداری داشتند، همچنین در این برداشت بین گیاهان مورد مطالعه از نظر کلیه صفات اختلاف معنیداری مشاهده شد و در برداشت دوم بین فواصل مختلف آبیاری از نظر کلیه صفات اختلاف معنیداری مشاهده شد. بر اساس نتایج حاصله ذرت علوفهای در فواصل آبیاری یکهفته و چهارهفته به ترتیب بیشترین (24/17 تن در هکتار) و کمترین عملکرد ماده خشک (41/3 تن در هکتار) را دارا بود سورگوم علوفهای نیز در فواصل آبیاری چهارهفته کمترین عملکرد ماده خشک (41/3 تن در هکتار) را تولید کرد.
https://ijfcs.ut.ac.ir/article_20722_0b248a070fba3a14e3051ee7638804b1.pdf
2010-05-22
خشکی
عملکرد علوفه
ماده خشک
جعفر
نباتی
jafarnabati@ferdowsi.um.ac.ir
1
AUTHOR
پرویز
رضوانی مقدم
2
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
اثر رژیم آبیاری بر عملکرد دانه، اجزاء عملکرد و برخی خصوصیات جوانهزنی سورگوم دانهای (Sorghum bicolor) رقم کیمیا
کمبود آب یکی از مهمترین عوامل محدودکننده تولید محصولات زراعی در مناطق خشک و نیمه خشک میباشد. با این وجود اطلاعات اندکی در مورد اثرات کمبود آب بر کیفیت بذور تولیدی موجود میباشد. این آزمایش به منظور بررسی اثرات سطوح آبیاری بر خصوصیات کمّی و کیفی سورگوم دانهای رقم کیمیا انجام گردید. آزمایش به صورت بلوکهای کامل تصادفی و کاملاّ تصادفی با 4 تکرار به ترتیب در مزرعه تحقیقاتی و آزمایشگاه تحقیقات بذر گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده علوم زراعی و دامی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران در سال 1385 انجام پذیرفت. چهار سطح آبیاری شامل آبیاری کامل (شاهد)، آبیاری تا مرحله گلدهی، آبیاری مرحله خمیری شدن دانهها و آبیاری تا مرحله 8 برگی به عنوان سطوح تیمار آزمایشی آبیاری در نظر گرفته شدند. مصرف متعادل آب طی مراحل نمو همراه با بهرهمندی بیشتر از امکانات محیطی با افزایش طول دوره رسیدگی در شاهد در ارتقاء کمّی محصول نقش بسزایی داشت و در کلیه صفات کمّی اندازهگیری شده تیمار شاهد بالاترین سطح را برخوردار بود. قطع آبیاری در مرحله 8 برگی و عدم آبیاری تا پایان فصل رشد موجب کاهش شدید عملکرد و اجزاءآن گردید و در کلیه صفات کمّی اندازهگیری شده پایینترین میزان را نشان داد. سطوح متفاوت آبیاری اگر چه تغییرات کمّی قابل ملاحظهای را در تعداد، اندازه و عملکرد بذور موجب گردید. لیکن بر خصوصیات کیفی بذور (درصد جوانهزنی، سرعت جوانهزنی و شاخص بنیه) تاثیری نداشت و اختلاف معنیداری بین شاهد و سایر سطوح تیمارآبیاری در این صفات مشاهده نگردید. با توجه نتایج بدست آمده در این تحقیق به نظر میرسد که کمبود آب تاثیر مستقیمی بر فعالیت متابولیکی بذور نداشته باشد. هر چند کمبود آب میتواند اثرات منفی بر عملکرد دانه و اجزاء عملکرد اعمال نماید.
https://ijfcs.ut.ac.ir/article_20723_059d5ed3df73a68af00adac860e95624.pdf
2010-05-22
خصوصیات کیفی
سطوح آبیاری
سورگوم دانهای
عملکرد و اجزاء عملکرد
امید
یونسی
omid_younesi_57@yahoo.com
1
AUTHOR
فرزاد
شریف زاده
sharifz@ut.ac.ir
2
AUTHOR
علی
احمدی
ahmadia@ut.ac.ir
3
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
تجزیه پایداری عملکرد دانه ژنوتیپهای جولخت (Hordeum vulgare L.)
وجود اثر متقابل ژنوتیپ × محیط ایجاب میکند که عملکرد ژنوتیپها در دامنه وسیعی از شرایط محیطی مورد ارزیابی قرار گیرند تا اطلاعات حاصل بتواند کارایی مربوط به گزینش و معرفی آنها را افزایش دهد. به منظور بررسی پایداری و تشخیص ارقام پر محصول و سازگار، عملکرد دانة بیست ژنوتیپ جولخت در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در شش منطقه (کرج، اصفهان، نیشابور، یزد، بیرجند و زرقان) به مدت دو سال (83-1381) مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانسهای ساده و مرکب حاکی از وجود تفاوتهای معنیدار بین عملکرد دانه در ژنوتیپها بود. به منظور بررسی دقیقتر اثرمتقابل و تعیین ژنوتیپهای پایدار تجزیه پایداری با استفاده از روشهای واریانس محیطی، ضریب تغییرات محیطی، روش رگرسیونی ابرهارت - راسل، روش رگرسیونی فینلی - ویلکینسون، روش رگرسیونی پرکینز - جینکز، اکووالانس ریک، واریانس پایداری شوکلا، روشهای غیر پارامتری میانگین و انحراف معیار رتبه و روش نسبت شاخص عملکرد انجام شد. نتایج بدست آمده از این روشها تقریباً مشابه بودند. بر اساس اکثر روشها ژنوتیپهای آیسیان 328-93 و آللی /4/ مولا 2 به عنوان ارقام پایدار شناخته شدند. ژنوتیپ گلوریا هم مخصوص مناطق نامساعد ضعیف تشخیص داده شد.
https://ijfcs.ut.ac.ir/article_20724_50386d8bb44d73938c881211885b3d42.pdf
2010-05-22
اثرمتقابل
پایداری
جولخت
ژنوتیپ
عملکرد
شهرام
بهرامی
bahramish2007@yahoo.com
1
AUTHOR
محمد رضا
بی همتا
mrghanad@ut.ac.ir
2
AUTHOR
محمد
سالاری
salari@mailinator.com
3
AUTHOR
محمود
سلوکی
soluki@mailinator.com
4
AUTHOR
احمد
یوسفی
yousefi@mailinator.com
5
AUTHOR